“Dat je de bewoners blij maakt, daar haal ik zoveel voldoening uit”

Mary Nederpelt - Vrijwilliger, De Opmaat

Het is inmiddels meer dan 30 jaar geleden dat Mary Nederpelt tijdens de opening van De Opmaat hoorde dat er vrijwilligers gezocht werden. Haar kinderen waren inmiddels naar de middelbare school en Mary is graag onder de mensen. Een mooie gelegenheid om zich op te geven als vrijwilliger en 30 jaar later doet ze dit met haar 69 jaar nog met even veel plezier en enthousiasme. 

Bingomiddagen zijn de hoogtepunten 

‘Toen ik als vrijwilliger begon viel dat nog onder Stichting Coördinerend Ouderwerk. Ze gebruikten de locatie van De Opmaat als een soort buurthuis. Iedereen was er welkom. Ik was er twee ochtenden in de week om koffie te schenken. Van lieverlee werden er activiteiten opgezet. Ook dat sprak mij erg aan, omdat ik zelf heel creatief ben. Zodoende ben ik gaan helpen met kaarten maken, bloemschikken en bingomiddagen. De bingomiddagen waren wel de hoogtepunten en dat is eigenlijk nog zo. Dat vinden de bewoners zo leuk. Dat bleek ook wel toen net een mevrouw zei: “Ik ken jou ergens van. Oh ja, jij bent van de bingo”. Ze herkennen je. De laatste jaren ben ik het vaste gezicht geworden en dat vinden ze prettig.’ 

‘Jij bent toch van de bingo?’ 

De voldoening bleef altijd 

De maatschappij is in de loop van de jaren veranderd en zo ook de invulling van het vrijwilligerswerk. Ook Mary beaamt dit. ‘Het is heel anders dan in de eerste jaren. Dat is ook logisch. Eerst organiseerden we alles zelf, kochten we bijvoorbeeld de kadootjes in voor de bingo of alles voor de high tea. Op een gegeven moment werden deze taken overgenomen door de vrijwilligerscoördinator. Ook gingen we in de pauze bij het bloemschikken door het gebouw om koffie te brengen bij de bewoners die op hun kamer waren gebleven. Je bent dan echt even bij hen binnen en door de inrichting van de kamer had je een beeld van de bewoner. Je zag de foto’s van de kinderen, kleinkinderen enz. De afgelopen jaren is de verzorging zelf de koffie in de kamers gaan brengen waardoor je de bewoners alleen nog maar beneden ziet. Natuurlijk was dat een hele omschakeling en moest ik wennen. Maar je past je aan, je doet het immers voor de mensen en de voldoening die bleef altijd. Dat is ook het leukste aan het vrijwilligerswerk. Je ziet dat ze zo blij zijn en dat ze genieten. Hoe blij ze zijn als ze bij de bingo een rolletje pepermunt winnen. Geweldig toch? Dat is dan zo leuk om te zien.’ 

Geweldige herinneringen 

Dat Mary van alle markten thuis is blijkt wel tijdens het gesprek. Ze heeft van alles gedaan in de afgelopen jaren. Ze glimlacht bij het ophalen van deze herinneringen. ‘In het verleden hielden we ook modeshows en dan deed ik mee. Samen met de andere vrijwilligers, die inmiddels ook vriendinnen waren geworden, had je een pasmiddag. Dat was zo leuk. Als het zover was ging je de zaal in om als een echte mannequin over de catwalk te lopen. Er kwamen ook mensen van buitenaf en ze stonden ook in de hal, het was echt stampvol. Daar heb ik zulke leuke herinneringen aan. Of de uitjes naar het Ockenburgsche bos, gingen we daar wandelen. In Kijkduin poffertjes eten. De activiteitenbegeleidster had zelfs een speciaal rijbewijs gehaald om in de rolstoelbus te mogen rijden. Wat hebben we altijd veel lol gehad. Het waren altijd ontzettende leuke en gezellige middagen.’ 

‘Als een mannequin over de catwalk’ 

‘Ik was ook een aantal jaar begeleidster voor het zwemmen. Dan gingen we met drie tot vijf personen naar zwembad van Westerhonk. Zij hadden een aangepast zwembad met warm water. Ik liep met enkele bewoners mee het water in en hielp ze om te drijven. Daar konden ze erg van genieten, ze waren dan zo ontspannen. In december ben ik jarenlang de vaste piet van Sinterklaas geweest. De reacties waren toen geweldig. Iedereen ging heel spontaan en blij meteen Sinterklaasliedjes zingen. We hadden een boek vol anekdotes over de bewoners en sommigen moesten echt bij de Sint op het matje komen. Geweldige herinneringen heb ik daaraan. Eigenlijk hebben we zoveel leuke dingen gedaan in al die jaren’, zegt Mary met enige weemoed.   

Zomer zonder vrijwilligerswerk 

In 2020 is Mary lange tijd niet in De Opmaat geweest. ‘Het is zo raar dat ik toen de hele zomer niet ben geweest. Het voelde heel vreemd. Aan de ene kant gaf het een rustig gevoel, zo van “oh nee ik hoef niet te komen”. Aan de andere kant voelt het zo dubbel, zo tegenstrijdig. Wij gaan door met ons leventje, zij het op een andere aangepaste manier. Voor de bewoners was het natuurlijk heel anders, een hele heftige tijd. En dan heb ik het er niet eens over dat iemand zijn of haar partner of ouder niet kan zien. Ik miste het vrijwilligerswerk toen wel. Zolang ik gezond blijf en ik vind het leuk om te doen, blijf ik dit doen.’ 

Pas jij bij Pieter van Foreest? Vind je vacature