“Ik zit niet goed, ik zit hier perfect”

Linda Waldschmit - Contactverzorgende, De Bieslandhof

Linda Waldschmit (41 jaar) is een contactverzorgende met het hart op de juiste plek. Vol passie vertelt ze over haar vak, haar team van afdeling Delftsblauw en haar tijd bij Pieter van Foreest. Ze heeft hiervoor in de thuiszorg gewerkt en dacht dat werken in een woonzorgcentrum of verpleeghuis niet iets was dat bij haar zou passen. Toch was haar interesse gewekt toen ze begin 2020 bij een bezoek aan haar schoonvader in De Bieslandhof in Delft een campagne zag. Ze reageerde en direct erna werd ze teruggebeld. Er werd een sollicitatie via beeldbellen ingepland. “Dat was voor mij de eerste keer beeldbellen, dus dat was best gek”, zegt ze lachend. Ze koos voor De Bieslandhof, omdat ze deze al een beetje kende en omdat het maar drie minuten fietsen is.

"Mijn leidinggevende zag mijn potentie hiervoor en heeft mij dan ook aangemoedigd deze kans te pakken"

Ik heb het zo naar mijn zin

Drie dagen in de week werkt ze op de Psychogeriatrische afdeling (PG) Delftsblauw van De Bieslandhof. “Ik heb een heel warm team. In de ochtend wordt mij gevraagd hoe het met me is. In de middag hebben we een momentje om te ventileren, zodat we niks mee naar huis nemen.” Linda doet momenteel de leerlijn verzorgende gevolgd door de leerlijn contactverzorgende. Ze vindt het fijn dat deze leerlijnen haar helpen stevig in haar schoenen te staan. “Stilstand is achteruitgang.” Februari volgend jaar begint ze aan de beroeps begeleidende leerweg (BBL) verpleegkundige niveau 4. “Mijn leidinggevende zag mijn potentie hiervoor en heeft mij dan ook aangemoedigd deze kans te pakken.” Ze besluit: “Ik zit niet goed, ik zit hier perfect.”

Ze hebben iemand nodig en ik mag dat zijn

Haar werk speelt zich af op een gesloten afdeling. Ze werkt door de week en om en om een weekend. De nacht ligt haar niet, dan raakt ze zo van slag dat ze helemaal niet slaapt. Bij aanvang van haar dienst vraagt ze haar bewoners hoe zij zich voelen. Dat is een goede graadmeter, vindt ze. “Daarna is het meebewegen met de bewoner, hoe die zich voelt en gedraagt. Dat kan ik heel goed.” Ze helpt bewoners extra genieten van de mooie momenten. Het mooiste aan haar werk vindt ze dat ze werkt met een cliëntengroep die niet meer voor zichzelf op kan komen. Zij kunnen vanwege hun dementie en andere klachten niet meer zelfstandig wonen. “Ze hebben iemand nodig en ik mag dat zijn”, vertelt ze met een warme blik in haar ogen. “Ik kan eraan bijdragen om het laatste stukje van hun leven menswaardig te maken.”

Het is hun thuis

Linda en de rest van het team doen veel om de bewoners het naar hun zin te maken. Het is natuurlijk hun thuis. Hier en daar een wijntje bij het avondeten en in de avond een lekker advocaatje. Haar afdeling doet mee aan een pilot. De deuren en de lift zijn bestickerd. Het ziet er prachtig uit. Overal zie je bloemen, waardoor uitgangen niet opvallen. Ook zijn ze bezig met het opfleuren van de woonkamers. Met gebruik van het juiste behang kan een gang een echte straat lijken. Hier zit natuurlijk wel een prijskaartje aan. “Bij deze generatie horen oubollige dingen. Zo hebben we een jaren 50 kamer. Maar dat zal mettertijd toch een jaren 70 kamer moeten worden. Misschien kunnen we wat met de oude Center Parcs-gordijnen”, lacht ze.

Pas jij bij Pieter van Foreest? Vind je vacature